อาจเริ่มต้นจากความอยากใช้ประโยชน์ของสิ่งรอบตัวให้คุ้มค่า จึงมีผู้เชี่ยวชาญคิดค้นทดลองนำคาร์โบไฮเดรตที่มีชื่อยาวเหยียดว่า ไซโลโอลิโกแซคคาไรด์ (Xylooligosaccharide) มาใช้สำหรับเป็นอาหารของจุลินทรีย์ดีโปรไบโอติกส์ อาหารเหล่านี้มักถูกเรียกรวมว่า พรีไบโอติกส์
ปกติแล้วเราเองค่อนข้างคุ้นเคยกับ อินูลิน (Inulin) มากที่สุดเมื่อพูดถึงพรีไบโอติกส์ ถ้าให้เดาอาจเป็นเพราะความสั้นของชื่อหรือคล้ายกับชื่อเรียกอินซูลินที่มักได้ยินควบคู่กับคำว่าเบาหวานบ่อยๆ อินูลินเป็นหนึ่งในอาหารของโปรไบโอติกส์ที่พบได้ในหัวหรือรากของพืช แต่นอกจากอินูลินแล้ว ยังมีไซโลโอลิโกแซคคาไรด์เป็นอีกหนึ่งอาหารชั้นเยี่ยมของโปรไบโอติกส์ และนับว่าเป็นพรีไบโอติกส์ชนิดใหม่ (กว่าอินูลิน) อีกด้วย
ความน่าสนใจคือไซโลโอลิโกแซคคาไรด์เป็นอาหารซึ่งทำให้จุลินทรีย์ดีโปรไบโอติกส์ที่มีชื่อว่าบิฟิโดแบคทีเรีย (Bifidobacteria) เข้มข้นขึ้น และความพิเศษของเจ้าบิฟิโดแบคทีเรียตัวนี้คือยิ่งมันเข้มข้นขึ้นน้ำหนักเราก็จะยิ่งลดลงง่าย เพราะจุลินทรีย์ในลำไส้ส่งผลต่อความอ้วนผอมได้ นี่อาจเป็นสิ่งที่ทำให้เรากระจ่างว่าทำไมบางคนกินเท่าไหร่ก็ไม่อ้วน แต่บางคนกินเท่าแมวดมแท้ๆ น้ำหนักกลับเพิ่มไม่หยุดจนอยากจะทุบเครื่องชั่งทิ้งให้รู้แล้วรู้รอดไป
อ้างอิง
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5748811/#app1-nutrients-09-01361